Dusza
Przepracuj to
Powiadają mi ludzie
Przykręć te czucie
Bądź na luzie
Po co te nerwy
Czemu zamilkłaś?
Odłóż na bok troski
Nie chmurz się
Weź się w garść
A gdyby tak wziąć
I nazbierać
Do blaszanego wiaderka
Wszystkie odcienie błękitu
Co słania nasze zbłąkane troski
I wszystkie odcienie różu i złota
Co jaśnieją policzki czoło oczy
I zanurzyć w nich dłonie
Poczuć jak przenikają do wnętrza
I sklejają w całość
Porwaną na kawałki duszę
Która pragnęła czuć wszystko
Nie tylko wybrane fragmenty?
I gdyby tak żyć pełnią życia
Nie tylko jej skrawkiem?
To szczęśliwsza byłaby dusza?
Czy rozpadła się całkiem?
Dzikowo, 22.10.2023 r.