Kiedy Ciebie zabraknie
Kiedy Ciebie zabraknie
Moc żalu na mnie spadnie
Kiedy Ciebie już nie ma
Kos smutną pieśń zaśpiewa
Kiedy Ciebie zabraknie
Będzie znów cicho i ładnie
Lecz tęcza nad naszymi łąkami
Zgaśnie czerwieni brudnej łzami
Kiedy Ciebie zabraknie
Powiem cicho, nieskładnie
Że tam, gdzie świtem dnieje
Jest świat, który już nie istnieje
Jest świat co się mieni kolorem
Lecz gęsto pokryty pozorem
A ja na progu wciąż zwlekam
Chcę pójść, gdzie na mnie czekasz
Pomiędzy jutra marzeniami
Pomiędzy dwoma światami
Wciąż szukam dobrego powodu
By nie chcieć umrzeć za młodu
By dożyć późnej starości
W cierpieniu, bólu i samotności
By płomień życia rwący
Był dostatecznie gorący
By nie opuścić bliskich
By nie cierpieli jak wszyscy
By mogli się przygotować
Na życie bliżej Boga
Kiedy ciebie zabraknie
Będzie żyło się marnie
Więc dziś pomodlę miłości
By nam starczyła do wieczności
Dzikowo, 2.11.2025 r.