Październik
Październik migocze ciepłymi liśćmi
Mokrymi od rosy łzami
Wrzosem co w lesie zasnutym błyszczy
Fasoli dojrzałymi strąkami
Październik pachnie śliwką z cynamonem
Miękkim utkanym z nadziei szalem
Dobrze znanym wieczornym neonem
Co mieści spojrzenia rozmowy woale
Październik kusi tajemnicą
Czy ja poznam tego Pana
Co mnie zauroczył nocą
I rok w rok me dłonie splata z rana
Październik rozgrzewa wilgotnym pocałunkiem
Rozedrganymi ciepłymi wargami
Mija się z zatroskaniem zwykłym frasunkiem
Święto wyprawia kajmakowymi rozpieszcza tartami
Październik mami spokojem
Liście spadną lato zamknięte w słoikach
Otulona półmroku pokojem
Czytam o królach magikach stoikach
Październik zaprasza do tańca
Czy zaśniesz ze mną w piruecie
Spotkamy się na bezludnych świata krańcach
Czy modlić będziemy sny w sekrecie
Październik krzyczy kluczem żurawi
Róże zrzucają nabrzmiałe pąki
Wiatr mroźny ślad na dłoniach zostawi
Nadchodzi czas zimowej rozłąki
Październik - już nie jawa a jeszcze nie sen
Pachnie jak kawa z rogalem z malinami
Czas przygotowań na ważny dzień
Siedzę w kawiarni przegryzam nowymi rozdziałami
Toruń, 14.10.2023 r.