Pętla
Chodzisz po utartych ścieżkach
Wydeptanych szlakach górskich
Brzegach kamienistych rzek
Znanych leśnych wąwozach
Zakładasz znoszone buty
Z dziurą pod pachą podkoszulek
Przygładzasz zmierzwiony poranny włos
Idziesz do przodu, jak co dzień
Te same myśli, gesty, spojrzenia
Rozbiegane pragnienia, patos
Nieuprane w oknach firany
Zaklęty pod nosem zwykły los
Czas zatacza koło
Podwiązane dojrzałe w słońcu pomidory
Modlisz swój dzień wieczornym aniołom
Dziękujesz za chwile pozbawione trwogi
Siadasz na kamieniu
Wartki strumień obmywa Ci nogi
Tkwiąc tak godziny, w słońcu, w cieniu
Widzisz wody liczne odnogi
Te same nurty, zwroty, prądy
Ślady życia, śmierci zachody
Ludzkie przywary, pochwały, osądy
Klucze, drabiny, pod nogami kłody
Ten ogrom tlenu
Chłoniesz, połykasz
W pętli życia trwasz swój czas
Jesteś, oddychasz
Toruń, 17.01.2024 r.