Poczekalnia
Jak cenna może być chwila
Ten jeden wie
Kto ujrzeć może zziębniętego gila
Tylko w stuwiekowym śnie
Kto marzy o początku końca
Chce ożywić bohaterów niezaczętej historii
Pragnie wystawić twarz do słońca
Czy wyjdzie z zatęchłej czeluści Morii?
Bogini! Daj mu barwnego motyla
Co go uniesie
Tam, gdzie nie dosięgnie szpila
Posępnej nocy zwanej dniem
Co go posadzi na najwyższej chmurze
Na szczyt szklanej góry poniesie w obłoki
I zapyta z osobna tych na górze
Czemu ma życie całe zwłoki?
W poczekalni spędził całe wieki
Nie zaznał miłości, bólu, rozkoszy
Zamknął na chwilę zmęczone powieki
W niekończącej się chwili swój żywot panoszy
Dzikowo 2.10.2023 r.