Świątynia
To jest moja świątynia
Drugiej takiej na świecie nie ma
To jest moja świątynia
Z krwi i kości zrodzona
To jest moja ostoja
Ścięgna i mięśnie, myśli, westchnienia
Łzy zebrane do szklanego słoja
Blizny pod brzuchem, ból, zranienia
To jest mój dom, opoka
Ręce, nogi, szyja, głowa
Zmysł od jednego do drugiego oka
Pospieszny krok, serce smoka
To jest mój wiatr i ogień
Poniesie mnie hen w najdalsze krańce
Póki mi starczy marzeń, pragnień
Póty nieść będzie, choć bolą pięty, palce
To jest moja świątynia
Karmić ją będę co dzień
Sokiem z malin miód zapijać
Okadzać słodko-gorzkie wonie
To jest moje wczoraj i jutro
Przebyte drogi wyryte w twarzy
Zmarszczki malują wesołą, smutną
Plecy przygięte tysiącem blamaży
To jest moja jedyna łódź
Oręż, by przeżyć wyryty los
Jutrzenko, proszę jutro mnie zbudź
Bym mogła złożyć swój co dzień stos
Dzikowo, 15.02.2024 r.