W lesie
Gdyby niebo miało wymiar
Spędziłabym wieczność w Twoich ramionach
Wtulona w ciepłą koszulę
Dwa swetry pachnące trawą
Trwałabym tak spokojna
Nie oglądając za siebie
Nie czekając przyszłych wiosen
Pod bosymi stopami rosa
Zamknęłabym wszystkie pragnienia
W jednej sekundzie
Gdzie mgła poranny las spowiła
Ni to mrok, ni to dzień
Powietrze pachnące mchem
W runie dojrzała słońcem borowina
Księżyc w tafli jeziora się schował
Zrobił miejsce zaspanym promieniom
A my drżący tak w siebie wtuleni
Trwamy zaklęci wciąż od nowa
Toruń, 11.2023 r.